Wereldhuis Bonangana

2016-01-26 Lezing: Leven met onzekerheid. Rijden in de mist?

Gepost op: 23-01-2016

Beste vrijwilliger,
Beste sympathisant,
 
 
 
 
We worden vandaag met vele soorten onzekerheden geconfronteerd. Het is alsof we moeten rijden in de mist.  Niets lijkt nog zeker en zelfs dat niet!
 
De partnerrelaties zijn broos geworden, de sociale zekerheid is niet langer zo zeker, de tewerkstelling kan op de tocht komen door rationalisering en globalisering, de migratie is moeilijk beheersbaar, voor politieke keuzen heb je believers en non believers, wetenschappers spreken elkaar tegen, we worden moe van het kiezen,....
 
Maar zijn er nu wel meer onzekerheden of zijn we er ons meer van bewust? Of is de kwestie dat we onzekerheid steeds minder aanvaarden omdat we alles willen beheersen? Hoe zouden we de (gevoeligheid voor zovele) onzekerheden kunnen verklaren? Enkele denkers bieden ons een theoretisch kader (Beck, Bauman,...).
 
Vervolgens vragen we ons af hoe mensen met onzekerheid omgaan. Er worden enkele prototypes van reacties geschetst. De spreker noemt het vluchtreacties omdat hij zich er niet volledig in kan vinden. De vlucht naar achter (heimwee naar vroeger), de vlucht naar boven (zekerheid zoeken in het geloof), de vlucht naar voor (omniumverzekering voor de toekomst) en de vlucht naar binnen (houvast zoeken bij jezelf) worden door de spreker afgewezen.
 
Maar wat stelt hij dan in de plaats? Hij pleit voor een tweeledig verhaal zoals we zouden rijden in de mist.
 
Vooreerst moeten we er voor zorgen dat de mist niet te pakkend is. Dus de omgevingscondities moeten zo gemaakt worden dat de mist niet als een dik gordijn op de ruiten plakt.
 
Vervolgens is de boodschap van alert te rijden als een "young responsible driver". De spreker ziet dat niet als een pijnlijke noodzaak maar als een boeiende uitdaging die verloren deugden terug voor het voetlicht kunnen plaatsen. Een meer bescheiden mensbeeld, sociale verbondenheid en meer verankerde overtuigingen kunnen soelaas brengen.
 
 Marc Maes